Θυμάμαι ακόμα εκείνο το σύνθημα
ήταν γραμμένο δυο στενά παρακάτω απο το σπίτι μου
τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα το πλανήτη.
Εχεις κοιτάξει ποτε πραγματικά τα αστέρια?
Έχεις προσέξει τους περίεργους σχηματισμούς τους?
Δε θέλω σήμερα να μιλήσω για τίποτα άλλο.
Δε θέλω να βάλω τα πιστεύω μου στο κεφάλι σας.
Δε θέλω να αγορευσω για το τι συμβαίνει σήμερα στο κόσμο,
για το πόσοι άνθρωποι έχουν χαθεί στη θάλασσα εξαιτιάς συνόρων και
άλλων ανοητων κατά την άποψη μου κατασκευασμάτων.
Θέλω μονάχα να υπάρξω, να υπάρξω
για μερικές μονάχα στιγμές με όλο μου το είναι
σε αυτό εδώ το υγρό μαυσολείο
Θέλω μονάχα να κάτσω εδώ
και να αισθανθώ
να καταλάβω γιατι σταματήσαμε οι άνθρωποι να αγαπάμε.
I remember this slogan
It was written two blocks away from my house
borders are the scars on the planet's body
Have you ever truly looked into the stars?
Have you taken notice of their curious formations?
I don't want to talk about anything else today.
I don't want to project my convictions into your head.
I don't want to plead for what is happening to the world now,
about the people lost at sea as a result of borders and
a myriad of, in my opinion, reckless constructs.
I simply want to exist, to exist
for a mere handful of moments with all my being
in this moist mausoleum
I simply want to sit here
and feel
understand why we, humans, stopped loving.
