Krzesło Jana Węcławskiego

Krzesło dla Hotelu Orbis

Dominikanie Poznań

Jan Węcławski

1922-1995. Architekt i wykładowca poznańskiej ASP (Kierownik Pracowni Projektowania Mebli, Katedra Architektury Wnętrz), kierownik biura Miastoprojektu, które od 1948 roku odpowiadało za dużą część odbudowy Poznania ze zniszczeń wojennych.

Projekty architektoniczne: Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu - aranżacja (wraz z Janem Cieślińskim), gmach Akademii Sztuk Plastycznych w Poznaniu - odbudowa (wraz z Janem Cieślińskim), Hotel Merkury - Poznań (wraz z Janem Cieślińskim i Henrykiem Grochulskim, 1961-1964), plac Ludwika Waryńskiego w Poznaniu - ściana wschodnia (wraz z Janem Cieślińskim i Zygmuntem Waschko, 1965), Zespół Budynków Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego w Gnieźnie (w zespole, 1973-78), kościół św. Jana Kantego w Poznaniu (1978-1988).

Architektura wnętrz: stalle i ławy dla katedry wrocławskiej, wnętrza Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu (wraz z Janem Cieślińskim), meble strefy kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, meble hotelowe dla następujących hoteli: Merkury (Poznań), Cracovia (Kraków), Grand (Sopot), Giewont (Zakopane), Panorama (Wrocław), wyposażenie pasażerskich wagonów kolejowych, wyposażenie kościoła i klasztoru Dominikanów w Poznaniu.

Węcławski i dominikanie

Jan Węcławski przez wiele lat był związany z klasztorem Dominikanów w Poznaniu. Od samego początku zajmował się projektowaniem wnętrz nowo powstających budynków przeznaczonych dla zakonników i wspólnot duszpasterskich. Z ogromnym wyczuciem poruszał się zarówno w przestrzeniach sakralnych, jak i tych, które są przeznaczone do codziennego życia braci. Każdy jego projekt to uczta nie tylko dla oka: nowoczesność, funkcjonalność, użycie wyłącznie naturalnych materiałów i ograniczona paleta barw. Te projekty są niezwykle precyzyjne i przemyślane do najdrobniejszego szczegółu.

Architekt wykonał imponującą pracę. Zaprojektował wnętrza cel zakonnych, wśród których na szczególne uznanie zasługuje pieczołowicie wykonany projekt celi przeorskiej, lektorium - wszystkie pomieszczenia z pełnym umeblowaniem (stoły, krzesła, biurka, szafy, lampy), projekt zakrystii (niezrealizowany). Wspólnie z Andrzejem Matuszewskim, Jarosławem Kozłowskim oraz Tadeuszem Brzozowskim wykonał wystrój kaplicy akademickiej (poręcze, ławy, oprawy oświetlenia, krzyż z lichtarzami). Wziął także udział w posoborowej przebudowie prezbiterium, projektując ołtarz główny, w którym umieścił rzeźbę Chrystusa zmartwychwstałego (autorstwa Józefa Kopczyńskiego).

Więcej na temat historii miejsca.

Hotel Orbis Merkury

Hotel Merkury Poznań to pierwszy okazały obiekt hotelowy wzniesiony w Poznaniu po II wojnie światowej. Budowany w latach 1961-1964 według projektu Jana Cieślińskiego, Henryka Grochulskiego i Jana Węcławskiego, głównie dla potrzeb najważniejszych gości Międzynarodowych Targów Poznańskich, pod nazwą Hotel Orbis Merkury. W momencie otwarcia było w nim 650 miejsc noclegowych w pokojach jedno i dwuosobowych oraz 500 miejsc gastronomicznych.

Projekt obiektu wyłoniono w konkursie Miastoprojektu, na zlecenie Orbisu. Całość posiada zarys litery Y. Wyróżniające jest także zadaszenie przed głównym wejściem, o dynamicznym, rzeźbiarskim wydźwięku. Przy wejściu południowym umieszczona jest płaskorzeźba - ceramiczna ściana dekoracyjna autorstwa Andrzeja Matuszewskiego (1963), który kilka lat później znajdzie się w grupie artystów tworzących wystrój wnętrza kaplicy akademickiej poznańskich dominikanów.

W latach 70-tych do powstałego obiektu Jan Węcławski projektuje wnętrza oraz meble. W latach 1999-2002 budynek przechodzi gruntowna modernizację, dlatego niewiele wiemy o jego pierwotnym wystroju. Zachowały się jedynie fotele wykonane do pokojów gościnnych hotelu Orbis Merkury w Poznaniu (1964). Dzięki poznańskim muzealnikom: Magdalenie Weber-Faulhaber i Wojciechowi Lipowiczowi oraz konserwacji Marka Kozielczyka, fotel można było podziwiać na wystawie "Rozmaitości" zorganizowanej przez poznańskie Muzeum Sztuk Użytkowych w maju 2010 roku (info dzięki: nowymodel.org).

od lewej: fot. P. Krassowski (fotopolska.eu) oraz nowymodel.org

Renowacja

Pomysł: Grzegorz Dąbkowicz OP
Obicie: Tkanina Cablo (plecionka poliester, 265 g/m2) firmy Agmamito
Wykonanie obicia: Pracownia Tapicerska Andrzej Woźniak, Poznań

Przygotowując projekt identyfikacji pomieszczeń dla klasztoru w Poznaniu (2017/18), wśród setek różnych papierów natrafiłem na projekt krzesła oznaczony nazwą "Hotele Orbis" i sygnowany w dolnym prawym rogu literą "J". Kilka tygodni później zobaczyłem rzeczone krzesło w rzeczywistości, niestety w nieco niesprzyjających warunkach.

Krzesło zostało ocenione jako „stare oraz mało wygodne” i wyniesione z klasztornego lektorium z przeznaczeniem wyrzucenia na śmietnik. Udało mi się je odzyskać, i choć kilka lat przeleżało na strychu, postanowiłem je odnowić. Chciałem w ten sposób wyrazić moje uznanie dla talentu pana Jan Węcławskiego i podziękować wspaniałemu architektowi, który włożył tak dużo serca i pracy w rozwój poznańskiego klasztoru.

W procesie renowacji, po zdjęciu skajowej okładziny, okazało się, że podbitkę krzesła stanowi płócienny worek po mące - dar Stanów Zjednoczonych dla Polski. Choć jest to z pewnością pamiątka tamtych trudnych i "szalonych" lat 70-tych w Polsce, to tekst nadrukowany na nim w kilku językach odczytałem bardzo osobiście.

Panie Janie, bardzo dziękuję.

Ma pan rację: wszytko to dar - "nie dla handlu lub wymiany!"