Zwierzyniec
Dominikanie Poznań
Miejsce
Nazwa może być myląca. Wcale nie wzięła się stąd, że było to wcześniej miejsce przeznaczone dla zwierząt. Wiemy, że z pewnością pełniło funkcję zakonnej celi, a dzięki usytuowaniu w łączniku pomiędzy klasztorem a kościołem, z wielką chęcią korzystali z niej bracia posługujący w zakrystii. Przez jakiś czas było to zaplecze dla braci szyjących habity czy reperujących buty, a przez ostatnie lata także biuro duszpasterstwa powołań.
Projekt
Kiedy Duszpasterstwo Akademickie (w 2012/13) przejęło Zwierzyniec, był on magazynem na różnego rodzaju rzeczy (akcesoria do sprzątania, itp.). Od razu spodobało nam się jego usytuowanie - pomiędzy klasztorem a kościołem, zawieszone samotnie nad wejściem do duszpasterstwa, z oknem na klasztorny ogród. Kiedy już udało się odgruzować całą przestrzeń, podjęliśmy decyzję, że będzie to miejsce, gdzie można się spotkać na wspólną twórczą pracę, indywidualną rozmowę czy spowiedź. Nazwa Zwierzyniec narzucała się sama. Tak, to od "zwierzeń".
Nie ma tutaj nic, co rozpraszałoby uwagę. Jest natomiast wszystko, co potrzeba, aby skupić się na rzeczach istotnych: dobrze oświetlony wspólny stół - niezbędny do rozmów, internet, literatura projektowa, papier, tablica, pisaki oraz dwa fotele, gdzie można wygodniej usiąść (ale tylko dwa!) i porozmawiać. Wykorzystaliśmy to, co było dostępne, aby stworzyć dobre miejsce, gdzie możemy się uczyć i spotykać.
Foto: Archiwum klasztoru Dominikanów Poznań (archiwalne), Krzysztof Nowak (współczesne i kinografika)
Układ i wykonanie: Grzegorz Dąbkowicz OP
