A new geometric approach to the structure of living organisms, fractal theory, is giving rules and models of how their nervous system is developed, the brain, or even the system of arteries and veins. A geometric pattern that is repeated unchanged at infinite level of zooming in, so often referred to as "infinitely complex". Characteristic of the fractals therefore, is the so-called "self-similarity" in its structures, which occurs at different levels of magnification.
The central idea was to attribute this geometric approach to space. Particular emphasis was given to the choice of materials so as to create a unified perception of space. Hence, for the floor and the individual components, cast materials where chosen, especially resin in white color. These, then, are visually unified with the walls and ceiling, where the flatness is cancelled, and a relief is created through the self-division of triangles. Emphasis is imparted to this relief through slots that have been created in both roof and walls, allowing light rays to be highlighted by passing through them.
The central idea was to attribute this geometric approach to space. Particular emphasis was given to the choice of materials so as to create a unified perception of space. Hence, for the floor and the individual components, cast materials where chosen, especially resin in white color. These, then, are visually unified with the walls and ceiling, where the flatness is cancelled, and a relief is created through the self-division of triangles. Emphasis is imparted to this relief through slots that have been created in both roof and walls, allowing light rays to be highlighted by passing through them.
Μία νέα γεωμετρική προσέγγιση στην δομή των ζωντανώ οργανισμών, τα fractals, δίνουν κανόνες και μοντέλα για το πώς αναπτύσσεται το νευρικό τους σύστημα, ο εγκέφαλος, ή ακόμα και το σύστημα των αρτηριών και φλεβών. Ενα γεωμετρικό σχήμα που επαναλαμβάνεται αυτούσιο σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης, κι έτσι συχνά αναφέρεται σαν "απείρως περίπλοκο”. Χαρακτηριστικό επομένως των φράκταλ είναι η λεγόμενη αυτο-ομοιότητα (self-similarity) σε κάποιες δομές τους, η οποία εμφανίζεται σε διαφορετικά επίπεδα μεγέθυνσης.
Η κεντρική ιδέα ήταν να αποδοθεί σε χώρο αυτή η γεωμετρική προσέγγιση. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην επιλογή των υλικών, ώστε να δημιουργείται μία ενιαία αντίληψη του χώρου. Έτσι, επιλέχθηκαν για την δαπεδόστρωση και επιμέρους κατασκευαστικά στοιχεία χυτά υλικά, και κυρίως ρυτίνη, σε λευκό χρώμα. Αυτά λοιπόν ενοποιούνται οπτικά με τους τοίχους και την οροφή, όπου εκεί ακυρώνεται πλέον η επιπεδότητα και δημιουργείται μία αναγλυφότητα μέσα απο την αυτοδιαίρεση ομοίων τριγώνων. Έμφαση προσδίδεται σε αυτή την αναγλυφότητα μέσω των σχισμών που έχουν δημιουργηθεί, τόσο στην οροφή αλλά και στους τοίχους, επιτρέποντας σε φωτεινές ακτίνες να αναδεικνύονται μέσα από αυτά.
Κάτοψη γενικής διαμόρφωσης.
